Bine ați venit pe website-ul Catedralei Sfântul Spiridon-Nou din București!
„Dar fiindcă Dumnezeu a trimis pe Fiul Său și a locuit cu oamenii, tot creștinul este dator a zidi casa lui Dumnezeu, pe pământ. Pentru aceasta și robul lui Dumnezeu, domnitorul Țării Românești, Scarlat Ghica, fiul Domnului Grigorie Ghica, vrând a mări numele lui Dumnezeu, cel în Treime închinat si slăvit, a zidit din temelie acest templu, în cinstea Sfântului Ierarh Spiridon, episcopul Trimitundei, făcătorul de minuni. Această întreprindere s-a început în al doilea an al domniei sale, la anul 1767 și s-a sfârșit în a doua sa domnie, la anul 1768, 30 septembrie. Iar ca să poată fi suficientă în toată frumusețea și buna credintă, s-a înzestrat cu fonduri şi legate statornicești de către Domnul Alexandru Ghica, fiul Domnului Grigorie Ghica, întâiul ctitor.” – Piatra pisaniei de la intrare, un adevărat certificat de naștere al bisericii.
Catedrala Sfântul Spiridon Nou este situată în Bucureşti, pe Calea Şerban Vodă nr. 29, la mică distanţă spre sud de Piaţa Unirii, aproape de Dealul Mitropoliei. Este una dintre cele mai mari și mai frumoase biserici din Bucuresti. Prin poziţionarea ei este un reper pentru pelerinii şi turiştii care vizitează capitala.
Este clasată ca monument istoric de categoria A (de importanţă naţională), cod B-II-m-A-19750, şi a fost denumită Sfântul Spiridon-Nou spre a se deosebi de biserica Sfântul Spiridon-Vechi, aflată în Piaţa Naţiunile Unite. Este necropolă domnească, în partea dreaptă a pronaosului fiind înmormântaţi domnitorii Scarlat Ghica (†1766), Constantin Hangerli (†1799) şi Alexandru Şuţu (†1821).
Short presentation of the Church Saint Spyridon the New Cathedral of Bucharest
The New Cathedral Church of Saint Spyridon, located near the Patriarchal Cathedral of Bucharest, was built between 1852-1858, on the site of a monastery previously built by the princes of Wallachia, Scarlat and Alexandru Ghica between 1766-1768. The old monastery has suffered damages several times, both because earthquakes in 1802 and 1838, and also because of the fires that engulfed the capital of Romania in 1822 and 1847. These events has deprived the monastery of its former recognised fame and therefore, the administrative council of the church, with the approval of Wallachia’s prince, Barbu Știrbei, respectively, the Metropolitan Nifon of Ungro-Wallachia, decided to build a new place of worship. The current church was built by the architects Xavier Villacrosse and Luigi Ludovic Lipizer, and the iconography was done by the famous Romanian painter, Gheorghe Tattarescu. The church was consecrated when finished by Metropolitan Nifon Rusăilă of Ungro-Wallachia on November 8, 1860.
As many believers and visitors of this church testify, the fragrance of those times is felt every time they stepped through its doorway. This is due to both the impressive dimensions and the combination of different architectural styles; the harmony of these elements is completed by the beautiful stained glass windows, especially ordered and made in Vienna in 1912. Although it is recognized as the most spacious and beautiful church of the capital of Romania, over the years, the construction was partially damaged in the modern times by the earthquake of 1940 and the bombings of 1944. However, through the care of the third Patriarch of Romania, Justinian Marina, the church was extensively repaired and consolidated, being reconsecrated on October 24, 1954 by a group of hierarchs led by the Patriarch of Romania and the Patriarch Cyril of Bulgaria, the latter one then visiting our country. Other repairings were carried out between 1966-1970, 1986-1990 and, starting with 2009, with the blessing of His Beatitude Patriarch Daniel, Saint Spyridon the New church underwent an extensive restoration process, the works being supervised by Archimandrite Veniamin Goreanu (currently bishop of Southern Bessarabia) and Father Ionuț-Gabriel Corduneanu, patriarchal administrative vicar, currently the coordinating priest of the church.
In 2012, His Beatitude Patriarch Daniel awarded the church the rank of Metropolitan Cathedral of the Metropolis of Muntenia and Dobrogea.
Brève présentation de la Cathédrale „Saint-Spyridon-le-Noveau ” de Bucarest
La Cathédrale Métropolitaine „Saint-Spyridon-le-Noveau ”, sise tout près de la Cathédrale Patriarcale de Bucarest, a été construite de 1852 à 1858, à la place d’un monastère antérieurement érigé par les princes régnants de la Valachie, Scarlat et Alexandru Ghica, de 1766 à 1768. L’ancien monastère a subi plusieurs dommages, soit à cause des tremblements de terre produits en 1802 et en 1838, soit à cause des incendies qui ont frappé la capitale de la Valachie en 1822 et 1847. Ces évènements l’ont fait perdre l’ancien éclat et, par conséquent, le Conseil administratif de l’Église, ayant l’approbation du prince régnant de la Valachie, Barbu Știrbei, respectivement du métropolite Nifon de l’Hongro-Valachie, a décidé de faire construire un nouveau lieu de culte. Les travaux pour l’actuelle église ont été effectués par les architectes Xavier Villacrosse et Luigi Ludovic Lipizer, et la peinture a été réalisé par le renommé peintre roumain, Gheorghe Tattarescu. La consécration et l’inauguration de l’église ont eu lieu le 8 novembre 1860, par le métropolite Nifon Rusăilă de l’Hongro-Valachie.
Tel que tous les fidèles et les visiteurs de cette église le disent, le parfum de l’époque se fait sentir chaque fois qu’on y entre. Cela est dû tant à ses dimensions impressionnantes qu’aux divers styles architecturaux, et l’harmonie de ces éléments est intégrée par ses beaux vitraux, réalisés à Vienne en 1912. Quoi qu’elle soit reconnue comme la plus spacieuse et la plus belle église de la capitale de la Roumanie, au fil des années, la construction a subi plusieurs dommages, à cause du tremblement de terre de 1940 et des bombardements de 1944. Vu la préoccupation du troisième patriarche de Roumanie, Justinian Marina, l’église a bénéficié de grands travaux de réparations et consolidation, étant consacrée de nouveau le 24 octobre 1954 par le patriarche de Roumanie et le patriarche Cyrille de Bulgarie, qui à l’époque visitait notre pays. Autres travaux de réparation ont été exécutés de 1966-1970, 1986-1990, et à partir de l’an 2009, avec la bénédiction de Sa Béatitude le Patriarche Daniel, l’église „Saint-Spyridon-le-Noveau ” est entrée dans un ample processus de restauration, les travaux étant surveillés par l’archimandrite Veniamin Goreanu (l’actuel évêque de la Bessarabie de Sud) et le prêtre Ionuț-Gabriel Corduneanu, vicaire – administratif patriarcal, l’actuel curé de l’église.
En 2012, Sa Béatitude le Patriarche Daniel a élevé cette église au rang de Cathédrale Métropolitaine de la Métropole de Munténie et Dobroudja.
Kurze Geschichte der „Heiliger Spyridon der Neue“ Kathedrale in Bukarest
Die „Heiliger Spyridon der Neue“ Kathedrale, in der Nähe der Patriarchalkathedrale in Bukarest gelegen, wurde zwischen 1852 und 1858, an der Stelle eines Klosters errichtet, was zwischen 1766 und 1768 von den Fürsten der Walachei, Scarlat und Alexandru Ghica, gebaut wurde. Das alte Kloster erlitt wiederholte Male Schäden, und zwar sowohl während der Erdbeben von 1802 und 1838, als auch während der Brände, die die Hauptstadt Rumäniens in den Jahren 1822 und 1847 heimgesucht haben. Diese Ereignisse schadeten ihrem Glanz, und daher beschloss die Epitropie (Verwaltungsrat) der Kirche mit der Bewilligung des Fürsten der Walachei, Barbu Știrbei, beziehungsweise des Erzbischofes Nifon der Ungarisch-Walachei, ein neues Gotteshaus zu bauen. Die Arbeiten an der heutigen Kirche wurden von den Architekten Xavier Villacrosse und Luigi Ludovic Lipizer und das Gemälde darin vom berühmten rumänischen Maler Gheorghe Tattarescu ausgeführt. Die Kirche wurde am 8. November 1860 vom Erzbischof Nifon Rusailă der Ungarisch-Walachei geweiht.
Wie zahlreiche Gläubiger und Besucher dieser Kirche bezeugen, ist jedes Mal, wenn man das Innere betritt, der „Duft der Zeit“ zu spüren. Dies ist sowohl auf die beeindruckenden Dimensionen, als auch auf die Kombination verschiedener Baustile zurückzuführen. Die Harmonie der Elemente wird durch die schönen Kirchenfenster, die im Jahr 1912 im Auftrag in Wien hergestellt wurden, vervollständigt. Obwohl sie als die geräumigste und schönste Kirche der Hauptstadt Rumäniens anerkannt ist, hat sie im Laufe der Jahre, nicht zuletzt aufgrund des Erdbebens von 1940 und der Bombenanschläge von 1944 mehrmals Schäden erlitten. Trotzdem erfreute sich dieses Gotteshaus durch Sorge des dritten Patriarchen von Rumänien, Justinian Marina, umfangreicher Reparatur- und Konsolidierungsarbeiten. Am 24. Oktober 1954 wurde die Kirche von einem Hierarchenrat unter der Leitung des rumänischen Patriarchen und des bulgarischen Patriarchen Chiril, der sich damals zu Besuch in unserem Land befand, wiedereingeweiht. In der Zeitspanne 1966-1970 wurden weitere Reparaturarbeiten durchgeführt, ab 2009 wurde die Kirche mit dem Segen seiner Seligkeit Patriarch Daniel einem umfassenden Restaurierungsprozess unterzogen. Die Arbeiten wurden vom Archimandrit Veniamin Goreanu (derzeitiger Bischof von Südbessarabien) und vom Priester Ionut-Gabriel Corduneanu, patriarchalischer Verwaltungsvikar und zurzeit deren koordinierenden Priester, überwacht.
Im Jahr 2012 nannte seine Seligkeit Patriarch Daniel die Kirche als Metropolitankirche der Großen Walachei und der Dobrudscha.
Σύντομη ιστορία του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος του Νέου από το Βουκουρέστι
Ο Καθεδρικός Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος του Νέου, που βρίσκεται κοντά στον Πατριαρχικό Καθεδρικό Ναό στο Βουκουρέστι, χτίστηκε μεταξύ 1852 και 1858, στην τοποθεσία ενός μοναστηρίου, που ανεγέρθηκε προηγουμένως από τους ηγεμόνες της Βλαχίας, τον Σκάρλατ και τον Αλέξανδρο Γκίκα, μεταξύ ετών 1766 και 1768. Το παλιό μοναστήρι υπέφερε ζημίες αρκετές φορές, τόσο λόγω των σεισμών που προκλήθηκαν το 1802 και το 1838, όσο και των πυρκαγιών που κατέλαβαν την πρωτεύουσα της Ρουμανίας το 1822 και το 1847. Αυτά τα γεγονότα την στερούσαν από την προηγούμενη λαμπρότητα της, ως εκ τούτου, η Επιτροπή του Ιερού Ναού (το Διοικητικό συμβούλιο ναού), έχοντας την έγκριση του ηγεμόνα της Βλαχίας, του Μπάρμου Στίρμπει, αντίστοιχα του Μητροπολίτη Νίφων της Ουγγροβλαχίας, αποφάσισε να χτίσει έναν νέο χώρο λατρείας. Τα έργα στον νυν ιερό ναό εκτελέστηκαν από τους αρχιτέκτονες Ξαβίερ Βιλλάκροσσε και τον Λουίκι Λούντοβιτς Λίπιζερ και η αγιογραφία έγινε από τον διάσημο Ρουμάνο ζωγράφο, Γκέοργκε Ταττάρεσκου. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν στις 8 Νοεμβρίου 1860, από τον Μητροπολίτη Νήφων Ρουσαίλα της Ουγγροβλαχίας.
Όπως μαρτυρούν πολλοί πιστοί και επισκέπτες αυτού του ναού, το άρωμα της εποχής γίνεται αισθητό κάθε φορά που κάποιος περνάει το κατώφλι αυτής. Αυτό οφείλεται τόσο στις εντυπωσιακές διαστάσεις, όσο και στον συνδυασμό των διαφορετικών αρχιτεκτονικών στυλ και η αρμονία αυτών των στοιχείων συμπληρώνεται από τα όμορφα παράθυρα- βιτρό, ειδικά κατασκευασμένα στη Βιέννη το 1912. Αν και αναγνωρίζεται ως o πιο ευρύχωρoς και όμορφος ναός στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας, κατά την πάροδο των ετών, η κατασκευή υπέφερε ζημίες αρκετές φορές, λόγω του σεισμού του 1940 και των βομβαρδισμών του 1944. Ωστόσο, από τη φροντίδα του τρίτου Πατριάρχου της Ρουμανίας, του Ιουστινιανού Μαρίνα, ο ιερός ναός επωφελήθηκε από εκτεταμένες εργασίες επισκευής και ενοποίησης και εγκαινιάσθηκε ξανά στις 24 Οκτωβρίου 1954 από ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου, προεξάρχοντες του Πατριάρχου Ιουστινιανού της Ρουμανίας και του Πατριάρχου Κύριλλου της Βουλγαρίας, που τότε επισκέφτηκε τη χώρα μας. Άλλες εργασίες επισκευής πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των ετών 1966-1970, 1986-1990 και ξεκινώντας από το 2009, με την ευλογία του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Δανιήλ, ο Καθεδρικός Ιερός Ναός Αγίου Σπυρίδωνος του Νέου εισείλθε σε μια εκτεταμένη διαδικασία αποκατάστασης, τα έργα εποπτεύθηκαν από τον Αρχιμανδρίτη Βενιαμίν Γκορεάνου, ο σημερινός επίσκοπος της Νότιας Βασσαραβίας και από τον ιερέα Ιονούτς-Γκαμπριέλ Κορδουνέανου, τον πατριαρχικό διοικητικό εκπρόσωπο (βικάριο), ο οποίος σήμερα είναι ιερέας-προϊστάμενος αυτού του ναού.
Το 2012, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Δανιήλ ανέβασε αυτό τον Ιερό Ναό στην τάξη του Μητροπολιτικού Καθεδρικού Ναού της Ιεράς Μητροπόλεως Μουντένιας και Ντόβρουτσα.